Kana Övgüler Şiiri - Yasin Bahçeci

KANA ÖVGÜLER

Neden kırmızıdır kan?
Niye akar ve doluşur etimin kıvrımlarına, şaraba
has bir akışla?

Hâkim renk sensin bütün zamanlarda.
İsyanın, ihanetin, yılgı ve ikbalin üzerinde tüten karışım…
Sonra;

Meccanen olmuyor aşk, dostluk gibi sair şeyler:
Geçer akçe hep sensin.

Rengine hürmeten seviyorum seni; yoksa tenimi yırtınca pıçak
Tazyikle kaçıyorsun diye değil! Sıcaklığın tazeliğinden,
tadın tuzundan güzeldir. Ayazlarda çatlayan
dudaklarım Kevserdir, mızraklanan beynime! !

Meyveler nasıl ki hurmada bir olmuşsa, kokudan yana sen de öylesin:
Gül, korku, ıslak et ve şiir.

Bülbülün bağrını deldiği yerden yakar güller;
kınayı. Her feryat bir bülbül eder Hasbahçe’de
Revâdır, çok görmeyin mübareğe çilesin! Sabahları kan emermiş
Meğer sivri göğüslerden!

Ummanlara öykünme, zamansız medcezirlerde: Çekilirsen sevgilimin
Ellerinde ateş, yüzünde güneş mi kalır?

İnsanlar önümde birer sürahi, kırmızı öksüren,
Kırmızı ağlayan, ölen yine kırmızı…
Ağlarken seni ağlamak, içerken seni içmek.
Seni dökmek de var ölürken bu dünyada! ! !