Kana Kana Şiiri - Bahattin Tonbul

Yanımda kayboldun birden
Gözlerini kaparken uyuduğunu zannettim
Etrafın aydınlıkken
Tek ben vardım yanı başında
Birlikte geçirmiştik son gecenin karanlığını
Çok sıkıntılıydın canım
Sabaha kadar boşalttın içini dışarı
Ter temiz gitmek için Allah’ımın huzuruna
Rüzgarın esişini de anlayamadım odanın içinde
Denizdi yüreğin,
Kim bilir ne fırtınalar esiyordu gözlerinin önünde
Gece çok ayazdı dışarı
Kar yerleri bembeyaz kaplamıştı
Bedenin sıcak üşümüyordun
Bir başına yalnız yatağında yatıyordun

Sana şiirler yazıyordum yanı başında
O sessiz geceler arkadaşın olmuştu
Ağlamak istiyordun
Ağlayamıyordun
Uzun uzun hıçkırıklar altında sanki
Boğuluyordun
İşte o zaman benim boğazında
Bir yumru oluyordu sevgin
Düğümleniyordu ağrı göğsünün üzerinde

Yara her yanını kaplamış
Bedenin son mücadelesini yapıyordu
Anlayamadım
Odanın içindeki gölgeleri hissedemedim
Bomboş bakıyordun o an çevrene
Gideceğin içini kanatıyordu
Göremedim
Hatıralarımda o gece ayaz
Son gece karanlık kaldı
Duygular kaybolurken sensizliğim
Sessizliğini arar oldu yüreğimde
Fakat sonuç
Üşüyorum artık tek başıma
Duy sevdamın ateşini
Duyda merhamet et bana
Al aşkımın korunu ellerine de
Yaksam seni kana kana
Bahattin Tonbul
5.2.2011