Bir an baktıkça sana, çıkıyor ruhum ininden
Dilleniyor dilsizler, vazgeçiyor yalanlar ezberinden
Çünkü ateşi ıslatan bir türküdür gözlerin
Şafak atınca, kana bulanır göçüp giden zaman
Son treni kaçırırım yine buğulu nefesinden
Sesimde son çığlıktır sözlerin, bilir misin?
Ateş değil yokluğundur yüreğimi kavuran
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta