Kana Bulanır Göçüp Giden Zaman

Bir an baktıkça sana, çıkıyor ruhum ininden
Dilleniyor dilsizler, vazgeçiyor yalanlar ezberinden
Çünkü ateşi ıslatan bir türküdür gözlerin
Şafak atınca, kana bulanır göçüp giden zaman
Son treni kaçırırım yine buğulu nefesinden
Sesimde son çığlıktır sözlerin, bilir misin?
Ateş değil yokluğundur yüreğimi kavuran
Yerle bir olurum yüzüme değerse ellerin
Dayanamam bilirsin aşk-ı deryada rehin kaldığım
Çünkü mızrabı kıskandıran bir türküdür gözlerin
Her akşam, bir sona yaklaştırır aslında beni
Tenim çığlık çığlığa ayrılmak ister benden
Arındır beni hasretinden
Korkuyorum yarım kalmaktan, eksikliğinden
Tut ki ölüm geldi varsın kapım açık her zaman
Benim sevdam ne etten ne de kemikten