Kan ve Tuval Şiiri - Devran Polat

Bir kan sıçradı tuvale
İzi bıçaksırtı,paramparça tuval

Bu yangın tutkuya son kez eğildi
Bu güdü son kez boyadı kendini
Kan kadar yoğun,
Yangılar içersinde bir kaç darbe fırçama
Bir kaç yıkım gölgesi

Biz yangın çocukları,
Güçlü ve sahipsiz odalarında büyüdük yaşamın
Biraz şarap
Ve öpüşmek için inilen derin kuyularım
Bağışla,görmezden geldiğim anılar
Yangılar içersinde bir kaç darbe fırçama

Tertemiz günahlarım
Sonunu görmeden cenklere koşan kızım
Masumiyeti yitirdi ölüm.
Soğuk ve aynasız tarafında ilham kokulu düşlerim
Baştan aşağı sarhoşluk
Kendini bir kez bile ayıltmadı
Sonsuz yeşillikler boyama artık beni.
Yangınlar içerisinden bir kaç darbe fırçama

Yenildi insanoğlu,
Umut kapıları artık sonuna kadar kapalı
Darbe oldu,yeryüzü ilk defa susadı sana.
Çerveçe tutuşmaya başladı artık.
Sonunda geldi ölüm,
Yaşam bu kirlenmiş alemde cehennemi yaşadı
Kızım öldü.
Bağışla,bitiremediğim kitaplar
Yangınlar içerisindeyim bir kaç darbe fırçama
Bir kaç
Fırça darbeme.