Kan ve Şarap Şiiri - Önder Birol Bıyık

soğuk bir elin anlatamadıklarıydı
dili dönse konuşacaktı… olmadı
hayat biraz puşt biraz fahişe
sarkıtmıştı bacaklarını caddelere

bulanık sular taşardı küfrüne gecenin
bir travestinin tarlabaşı’nda büyüttüğü
zambak boyunca yalnızdı
karanlığa çentik atan
gece kasılmaları

günahlarımızı yedik boş tabaklarda
şaklabanlar tiyatrosunun
biletsiz koltuğuyduk
pardon! siz mi oturacaktınız,
biz öylesine kurulmuştuk
gölgeden olma hiçlikten doğma
çoktuk… işte’ydik … yoktuk

kalbimin ayaz kentlerinde
ölgün kaktüsler gırnatası
bir gülü ezdim…
ölümüme laf edin ki yanlışlıkla
içimde kıyametler ıslanıyordu
bir tinerci odasının loş ışıklarında
şehvet kanları

oysa üç çocuklu sarışın bir yosmanın
aile saadetinde duraklamıştım
ah! bu anahtar sizin olmalı…
kapıyı ben açmıştım

bu cinayet şimdi unutulmalı
mahkeme tutanaklarına düşmemeli
soysuz adı
o kayboluş tangosunun

kahır ve yenilmişliğin
uygun adım merasimiydi hayat
durma ak… aklıma sızan şarap