Kan ve kül Şiiri - Esma Güncü

Bakışların devrim olsa da sevgilim bu yazı en çok bana ,
Gecenin ilerleyen vakitlerinde şu dizelerde buluyorum kendimi beni bağışla
Yıldızlar topluyorum yatağımda pırıltıları elinden alınmış yıldızlar..
İşte bir annenin göklerde kıyılmayan nikahı ,günaha gebe oluşu.
Büyük bir kabustan uyanıyorum ,dişlerimi sıkıyorum karanlıkta.Yedi yaşında .
Boş saman dolu kuklalar içinde bir tekerleme uydurdum ağıt yakıyorum.
Ve yeniden doğuyorum 23 yaşında
Güneş’in doğuşu gibi hırçın ve tekrarlı
Sil gözyaşlarımı ,bul kaybettiğim pırıltılarımı
Beni öp
Beni kucakla