ellerimi karanlıkta bıraktınız
kargaların dans kanatlarında
vurulmuş bağ bozumu ırkların
buruşuk çalılıklarda alın çizgilerini
zehirlediniz lanetli törelerinizle oysa
kurtulmaya hazırdık sığ derelerin yüzgeçlerinden
ve hani daha çok sevecektik yüzlerimizi
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
sevgili kemalcim,kan ve ins,hayatımın nabzında yeniden attı.
sadece mükemmel diyorum.
duygularının şiire dönüşümünün takipçisiyim.
saygılar.
saevgılı kemal bey kalemınze yuregınıze ve bılegınıze saglık..cok hayatı olan dızelerde yasama dondum.saygılarımla.
modernizmin insani duygularının yokedişinin serüveni,bu kadar hazin,bukadar,yalın,ve bu kadar isyankar olur.kelimeler adeta,yeniden bir uyanış için hazırlık yapıyor.
çocuklar benzeyecekti çocukluğumuza..ne kadar derin,ne kadar çok şey anlatıyor...
sahi biz kardeşmiydik...
işte o an,gözyaşlarımın boşaldığı andı...
kalbini seviyorum...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta