Kan ve gül Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Kırmızıya büründü gönlümün rengi,
Kan ve gül buluştu aşkın tek yemini.
Damarlarımda dolaşan ateş gibi sıcak,
Aşkın ateşiyle yanarım, alev alev.

Kan damlası gibi düşer gül yaprakları,
Sevda tınısıyla sarar her bir yanı.
Gönlümde hüzün, ellerimde gül bu gece,
Aşkın meltemiyle savrulurum yüreğimde.

Gülü koklamak gibi, hissetmek kokuyu,
Aşkın sıcaklığında erir bedenim.
Kan ve gül, birbirine karışan nefes,
Sevgiyle örülü bir masal bu sevda.

Kanadıklarım gül olur, gülü koklarım,
Aşkın izini sürerim her bir anımda.
Kan ve gül, aşkın kutsal formülü,
Bir ömre sığdırılmış sonsuz bir öykü.