Kan ve Gözyaşı (savaş karşıtı şiirler 5)

Daha dün izledik bir film gibi,
Bütün sahneler gözlerimizin önünde,
O kadar gerçek, o kadar sıcak ve tazeler:
Gördük, söz dinlemedi akıllı füzeler,

Delik deşik oteller, evler, saraylar, damlar,
Bin parça kundaktaki kuzular,
Çaresizlikten ağlıyor koca koca adamlar...

Acıyla buruşup kararmış
Ak fistanlar, ak takkeler, ak duvaklar...
Paramparça kara çatık kaşlar, kır sakallar.
Nasırlı kaba eller, kınalı parmaklar...
Hançer yemiş gibi delik deşik kalın etli dudaklar...
Ağlıyor kesik kesik Iraklı kadınlar, kızlar, analar...

Devasa tankların altında çelik yürekli bir adam,
Eziliyor gariban, eziliyor can!
Ezense mağrur, ezdiği sanki solucan!
Ağlıyor ezik ezik Iraklı dedeler, oğullar, torunlar...

Biri gidiyor, beşi geliyor uçakların,
Hani şu bir tanesi iki tonluk,
Özgürlük taşıyanlarından(!) .
Ve yağmur gibi yağıyor o bombalar:
Harabeye dönüyor evler,
Ayakta kalan duvarlarından sızıyor kan!

Viran olan bahçelere renk renk,
Uzanmış çiçekler boylu boyunca,
Gövdeleri yanmış, kömür gibi kapkara,
Kanıyor taze sapları;

Ak taçların ortasına damlıyor kıpkırmızı kan!
Oyuncaklar darmadağın, kırık dökük,
Sağlam parçada kuruyup kalmış kara kızıl kan!
Sulanıyor kanla tarlalar, bahçeler, hurmalar!
Su yerine kanla yıkanıyor cadde-sokak, çarşı- pazar!
Ve dönüyor tekerleri ölümden kaçan arabaların,
Hangi tarafa dönse nafile, her tarafta: kan, kan, kan!
Ağlıyor bitik bitik cennet analar, masum oğullar, mazlum babalar.

Irak kan revan,
Darmadağın, perişan,
Iraktan geriye kalan,
Gözyaşı ve kan!