Kan ve Duman Şiiri - Doğu Güner

Bakır zirvelerin kızıla kaçmış tepelerinden,
Bir adam geliyor kan rengi
Başlıyor son ışıklarla bulutların savaşı,
Uçuyor parçalanan yürekler.....
Bir kadın geliyor kan rengi
Açılıp kıvrılarak göklerde saçları
Dans ediyor dumanla,
Son kızıllıkta yanan bir dalda.

Büyü öle işlerki düşünce ve hayale,
Her şey dönüşür titriyerek erişilmez çığlığa.
Kan rengi kadının bedeninde
Bir hülya ve ışık sarhoşluğ
Alevler fışkırıyor çıplak tenden....
Doruklara salıyor dudaklarının kırmızısını,
Boşalıyor şimdi gümüş nir oluktan,
Geceyi doldurmak için,
Baştan başa çığlık ve inilti..

İçine hapis oldu aşkın karanlığı,
Zavallı kalacak ufuk ile toprağın tutsaklığı.
Suyun titrek çenberine dayanmış,
Kızıl toprağın üzerinde..
Şimdi başı boş bir duman.
Artık dumanla dansı bitmiştir,
Son kızıllıkta yanan bir dalda,
Kan renkli kadının.....