Kan ve Çığlık Şiiri - Orhan Demirtaş

benliğim
...........kalbim
......................ve aşkım
soysuzların köle pazarında satıldı
ve ben şimdi ağlayan şiirler yazıyorum
ve süzülüyorum dünyadan büyük düşlerime
ruhumun kanatlarını kızgın ateşler yakıyor
ve çırılçıplak giriyorum
.......kış gibi soğuk, içimde uyuyan koynuna
ve matemli bir köylünün yüzünden düşüyorum
yağmura susayan topraklar yalıyor kederimi
ay ışığı altında, siyah bir rüzgar,
........................aç it gibi uluyor penceremde
ve sen içimdeki tek yolcusun

ne sevgili olaydın
......nede sana hasret ölümler yaşayaydım

.....ben Adem değildim
.....yinede ateş aylasından değil
.....Meryem yüzünden yedim sürgünümü

ilk insan kadar çıplağım
......................ilk ölüm kadar utangaç
gövdemde çatlıyor gecenin yüzü
cellatlarım geliyor üstüme ölüm kokan nefesleriyle
ağzımdaki aşk, kinli bir kurşuna yenilir
kanım yayılır çiçekli dağlara
parlar gün gibi, yazgısız sevdalara

hangi ölünün gövdesiyim ben
............ve ruhumu kim geçirebilir bu nehirden

........ben Mecnun değildim
........kesik bir başla döndüm
........Leyla’ nın çölünden

sen sesime bağışlanan keskin bir cam kırığıydın
................................................aklıma batıyordun
unutmadım, unutamadım seni
çağlar ötesi kederler var bende
.................................çağlar ötesi hüzünler
hasretindir kanatan yalnızlığımı
...ve hala
..............sen yoksun
............................çimen yeşili sesin yok

içimde susuyor çıplak adımlarının izi
ağır, ağır kanıyor çarmıha gerilen sevdam
bir diken gibi batıyor çığlıklarım güneşe
hani, yalnızlığıma ipeksi akışların olmasa
........ve serilmese üstüme yağmur gibi saçların
bir gece yarısı acısına
.............................yenik düşer,
.............................................intihar olurdum

.......ben Zeus değildim
.......hırçın mavi gözlerim yoktu
.......yinede kan sıçrayan bir yüreğin içinden
.......elmastan yontulmuş bir aşk getirmiştim sana

yanmış sözlerime astım hatıralarını
yok oldum cehennemden gelen sesinde
gözlerinin yarısıdır kutsal bir kitap gibi taşıdığım
yarısıdır gözlerin narin bir kelebek ölüsü saklayan
ah, o menekşe dağlar
..............yüreğimin çaresiz savaşçıları dağlar
dumanlı ırmaklarının eteklerinde
............kanla yoğrulmuş çiçekler açarlar
eriyip dökülür nereye bilmem kirli sakallı eşgalim
kül rengi kederler, mezar kazıcıları gibi
...............................................yontarlar benliğimi
ak yüzün solar gölgemde
ve gövdemi taşlarken şairler
...........yüreğimin bütünü sen olursun
........................................senin yarın gök yüzü

..........ben Bo-Han değildim
..........sen Sungari değildin
...........yinede ateşlerin efendisi ettin beni

içimde dolaşırsın
saçları tanrıların mücevheri bir kız gibi
gülüşlerin ise kimsenin bilmediği bir lisan
ve sıcaklığının kokusu siner üstüme
ve yıkar gökyüzümü körpe sesin
ve tutuşur gölgene vurgun beklemelerim
saklarım seni içimde bir düş hançeri gibi
duyuyorum sesini hayalinin
kansız bir güneşin içinden geçiyorsun
uykusuz bir mızrak saplanır göğsüme
ve dökülür parçalarım isminin tüm harflerine
vurur cansız bedenim
.................kefensiz, ölü ışıkların kıyılarına

kan ve çığlık olurum dünyanın kıpkızıl haritalarına
nefesimde titrer esmer bir öfke
nereme dokunsam, kanarım acı içinde
ve ipini boynuma atar yosma bir cesaret
unutulmuşum
.....................halsizim
ağzımda, tuz tadı bırakan bir anı
kilitledi beni küf tutmuş ranzasına
sevgisizim
.................kimsesizim
ruhum, öpülmeyi bekleyen bir fahişe kadar aç
Öpülen ar kadar utangaç

.......ben Nuh değildim
.......nevroz alazlarına değil
.......gözlerinin tufanına yenildim

kederim uyanır kirpiklerime değdikçe hayalin
..yinede saklarım seni umudun gövdesinde

....çürüyene dek zamanın kemikleri
.............kan ve çığlık içinde

Orhan DEMİRTAŞ