Kan Ve Can Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Suçlar uçuyor havada.
Suçlar!
Her suç konacak dal arar.
Dallar kuşların.
Sonuna kadar açılan müziğin sesi ve tepinme,
Yan odadaki kanser hastasını inletiyor.
Bu kaçıncı utanışıydı duvardaki bir çift diplomanın
Ölmedi gitti cümlesinden.
Bir zamanlar sokakta oynayan bu çocuklar
Annelerinden salçalı ekmek isterlerdi;
Ve su.
Bulutlar siyahı emmiş
Karanlık yağıyor geceden.
Kim bilir kaç yuva bu zift yağmuru altında.
Kaç yürek, kaç kuş?
Kanadı kırık kuş kaçabilir mi failinden.
Sokağı inleten bir kadın çığlığı.
Elimden düştü kalem ve kelam.
Şiir sahibinin ardından koşarmış.
Belimden yukarısı camın dışında.
Nasıl uçabilirdim karşı ki pencereye.
Ah Ferda!
Yeter dediği için bıçaklanıyor karnından ve sırtından.
İmdadına yetişmek için vardığımızda uçup gitmişti.
Bir zamanlar sokakta oynayan bu çocuklar
Annelerinden salçalı ekmek isterlerdi;
Ve su.