Kan Ve Barut Kokuyor, Şiiri - Fahri Bulut

KAN VE BARUT KOKUYOR.
Kan ve barut kokuyor,
Yasaklı, günahlı coğrafyamızda
Ve de vatanımızın, dört bir yanında.
Tomaların ıslattığı çocuklar,
Tankların paletleri altında.
Kolları, bacakları, savruluyor havalarda,
Anaların çığlıkları, delik deşik ediyor,
Karanlık, soğuk, sağır, beton duvarları.
Sızlatmıyor taştan, demirden vicdanları.
Sevinçlere boğuyor terörist hayvanları,
Onun için karalar giyindim tepeden tırnağa,
Yaslı giriyorum ilkbahara.
Kapandı terör bölgesinde ki çoğu okullar,
Eğitim, öğretim, çağın gerisinde kalsa da,
Şen ve şakrak oynamıyor çocuklar,
Yüzlerce sınıf arkadaşları,
Kara toprak atlında.
Hüzün dolu şarkılar, tıkıyor gırtlaklarını.
Yankılanıyor sınıflarda, cıvıl cıvıl çocuk sesleri,
Bizim öğrencilik yıllarımızda,
(Yaslı gittim şen geldim.)
Şarkısı çınlardı kulaklarda,
Şimdilerde.
Diri gittim, ölü geldim.
Şarkıları tırmalıyor kulakları,
Sızlatıyor vicdanları, kanatıyor yürekleri.
Hala tuzu kurular, şen ve şakrak,
Okul çağındaki çocukları, özel okullarda,
Askerlik çağındaki çocukları patronluk peşinde,
Tuzu yaşlar, kan ağlamakta,
Okul çağındaki çocukları aç, açık okulsuz,
Askerlik çağındaki çocukları şehit olmakta.
İğreti evlerinin pencerelerine bayrak asılmakta,
Günü birlik birkaç şehit cenazesi,
Yoksul, sefil, mahallelerden kaldırılmakta.
Analarla birlikte, babalarda ağlamakta,
Sabahtan akşama, akşamdan sabaha,
Bu kadar günah ve suçla, bu ülkeyi yönetenler,
Yataklarında nasıl rahat uyumakta?
03 MART 2016
FAHRİ BULUT RIZAZADE

Ben iddia ediyorum, varsıllar şehitlerin cennete gideceklerine, İnansalardı, kendi çocuklarını askere yollar şehit ettirirler, yoksul çocuklarının ellerinden, şehitliği de alırlardı.