Kan ve Aşk Şiiri - Nursen Özdoğan Kurban

Kan bulaştı beklemelere
sıcakta kokuştu özlemek, çatladı,
çatladığı yerden kan...
Kırmızı dudaklara
hasret yakışmadı.
Dikiş tutmadı.
paramparça artık öpüşler.
İki eli koynunda,
boynu bükülmüş sevda yorgun.
Yürek dediği sessiz, yavaş
dayanacak bir sırt arar.
Kan bulaştı
ayrılığa
Yangınlarla kül oldu aşk
ve yağmursuz...
Gözyaşıyla kurudu toprak,
çiçekler ölgün,
kokusuz artık leylaklar.
Kapanır bir çift göz karanlığa
rüyasız kaç gece...
Cırcır böceğinin sustuğu yere
kan bulaştı,
günle kokuştu sevda.
Verimi kalmadı artık aşkın.
Kaleme düşen tomurcuklar solgun
duygular kırgın,
yürek suskun.
Kan bulaştı.

“Kokuşmak çirkinleştirir aşkı”.
Tüm yangınları salıverin.
Kül kokusu yakışır,
kanı bitmiş aşka.