Kan Uyuşmazlığı Şiiri - Seval Kemertaş

ta en başından belliydi
bu aşkın kan uyuşmazlığı
takvim tutmazlığı...
ne kadar anlatsam da kendimi
anlayamadın içimde yer edenleri
ben ne kadar desem de mavi;
sen inatla diyorsun ihanetin izleri...

oysa sen bilmiyordun;
bütün hüzünleri tutuklayıp içimde
masmavi bir yürekle gelmiştim sana
ilkbahar güneşlerini
getirmiştim avuçlarımda
ben uzattıkça kır çiçeklerini,
sen soldurdun hazan yaprakları gibi...

yol aldıkça deli gönlüm
kan kızılı gelincik şafaklara
nasıl istedim bilsen
kök salmak, filizlenmek içinde
Dicle gibi, Fırat gibi saf ve gür
sevgimle akmak, dolmak yüreğine...

madem ki sensizliği vuruyor zaman
artık anlatmak anlamsız duygularımı
ben aşkımı bağlasam da bitmeyen ümitlere
sen aldırma git! ..
git! ..yüreğinin götürdüğü yere...
ay alev alev yanarken gökyüzünde
unutma! gecenin mavi gözleri hep üzerinde
herşey rağmen kucaklamaya hazır seni,
sevgiyle, şevkatle, özlemle...

01/05/2003