Kan Tutar Beni Şiiri - Hadiye Kaptan

KAN TUTAR BENİ

/birileri başka birisini konuşuyordu sanki
yok/ hayır ölecek olan benim annem olamazdı
hiçbir zaman dile getirmemişti böyle bir şeyi

o herşeyi anlatırdı bize
sır saklamazdı
hem "anneler ölür müydü hiç"? /

..............

sizin hiç anneniz öldü mü?
benim öldü
boşaldı sol yanım...

yağmurlarbaşladı gözümüzde sen giderken
dinmedi dinmeyecek ömrümüzce
sinsice süzülüp gelen
üstümüze örtüsünü seren gece / açmıyor
açtırmıyor gün/ü/eşi
taze yeşil bahar kokmuyor artık evimiz
hazan sarısı bakıyor yüzümüze duvarlar...

hani gül suyu sürerdin ellerine
gül katkılı vazelinle ovardın ayaklarını
iyi geliyor derdin ağrılarıma
sen gül kokordın ki zaten onlar olmasa da

sen gittikten sonra
ben artık koklayamıyorum gül suyunu

bin kez çaput bağlasam dilek ağacına
geri getiremez ki seni bahtın yeli

gelemem
yollar geçit vermez
zamanı gelmeden

gittin gideli
yolculayamadık evden geceyi
içimizde durmadan derine yürüyen bir hiçlik

babam gittiğinde, onun kolunu kanadını da almıştın
çift kol çift kanattın hep bize
gittin /koptu kızıl kıyamet
kesildi deryadaki suyumuz
çöktü üzerimize ev
külçe yıkıntılar altında
kırıldı bütün kanatlarımız /uçamıyoruz artık

kederlerini içine gömer
şen sesinle sarmalardın bizi
gecenin koynunda büzülüp kaldık şimdi

kolların yok sarsın bizi
asırlarca uzun yaşamın yaslı kollarında zaman
dilsiz acılarla uslandırılmıyor dil

düştüm bu gün yine
bu defa ruhum kanıyor anne
hangi tabip çare bulur ki bu yaraya
gelsen kanlarımı yıkasan
bilirsin kan tutar beni...

Hâdiye Kaptan
c) - Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.