Kan Toprağa Bulaşmıyor Şiiri - Erol Çankaya

İşte upuzun yatıyorlar
Kanları bile değmiyor yere
Kan toprağa bulaşmıyor

Ellerindeki bayrak
Bayrak ve şarkılar
Ve şarkılardaki coşku
Ve yürekler kana bulandı
Kan toprağa bulaşmıyor

Sokağı dönerken vurdular
Şarkılarını söylerken coşkuyla
Bir marşın en dirençli sözcüğünde
Yani yüreklerin en derin alevinde
Sokağı dönerken vurdular
Kan toprağa bulaşmıyor

Fabrikalar ıssız öylecene duruyor
Tezgahlar öksüz, söylemiyor şarkısını
Onlar toprağın üzerinde, ufuk kızarıyor
Ufku tutuyor marşların en yiğit sözcükleri
Ufuk bile kızarıyor kanın telaşından
Teri toprağa bulaşıyor O’nların
Kan toprağa bulaşmıyor

Toprağa bulaşmıyor toprağa bulaşmıyor
Tezgahlardan sızarak şehri kuşatıyor
Gittikçe bir pıhtı oluyor günü bölen
Yolları tutuyor, uğuldayan caddeleri
Surları tutuyor, kalgıyan kalabalıkları
Tornayı, motor kayışlarını, alınterini
Büyüyor güneşin altında, güneşin inadına
Büyüyor güneşin altında rengini koyultarak
Karakitapların alnına lekeler bırakarak
Kanları akıyor ama toprağa bulaşmıyor O’nların
Kanları ve solukları dünyayı tutuyor tutuyor yiğit arkadaşların.