Kan Tadında Dizelere Yaslanmak

Bizdik, ihtişamı büyük yeleleriyle atlarımızı
gecenin dipsiz buğusuna aldanarak dört nala koşturan,
ölümün kefeni saran çapkın ve ipsiz kuyusuna
soğuyan cesetlerin sarkıtıldığı kuyulara

hepimiz kanayan bir yaranın kokusuna üşüşen kurtlarız en sonunda
sofrasına buyur etsin diye başka yaralıların iniltilerine kulak kabartan...
bir zorba acizliğinde kahkahalarla iştahı kabaran
burkulan yüreklerin acısına sağırız.

Açız,
açlığımızla büyüyor zaferlerimiz
kundakladığımız sofraların ihtişamıyla
döktüğümüz kanların kokusuyla...

Hep,yabanıl bir iklimin soğukluğu ciğerlerimizde
bir tütün cıgarasına koyverilmiş aldanışı
kana kana soluruz.

Biz,
en alışık olmadığımız yerlerimizden kanarız.
Dizeriz, kan tadında dizeler
sakilerin tepemizde tepsileri ile sulanırız.
Bir iştahımız kalmıştır sadece iştahımız,
son bir kudret
son nefesimiz.
serinleriz, serinleyince
zamanı soğutur cesetlerimiz,
ağzımızda yanık bir türkü ile ölürüz:
Biz ölsek, başka kime sırnaşır ki hayat
Kim koklar bizden başka taze fesleğenleri
kanadı kırık bir kuştu bizi uçuran
kanadık
kırıldık...
her yanımız salgılı günah gülleri.