Kan Şiddet Ve Zulüm Şiiri - Hilal Erboyacı

“Fikirlerini ve söylediklerini asla kabul edemem..Ama onları söyleme hakkını ölünceye kadar savunurum..” Voltaire/ neden ellerim yanar böyle zamanlarda üşümeli oysa içimdeki bam telim kanım beynime sıçrar titrer bedenim onulmaz bir yarası insanlık tarihinin kan şiddet ve zulüm bir sanrıya bende akıl denen ukala kaç akil gelmiş geçmiş hala sorgusundayız ne bir yolun başında ne de ortasındayız herkes kendi derdinde yüreklerde is ve pas herkes sevgiye muhtaç herkes asırlardır aç yollara bırakılan masallardaki taşlar yol göstermek yerine takılır ayağıma zannın pençelerinde kıvranır bedenimiz ne yanlışa egemen ne doğruya gebeyiz doğrular üzre ahkâm yanlışlar silsilesi aklın yolu birse nerde bunun kisvesi ben mi yanlış öğrendim bunca zaman bekledim hala bir ışık bekler insanlıktan gözlerim hangi kapıyı çalsam bir buhran manzarası hangi yüreğe konsam bir gönül fırtınası kuşbakışı baksan da seçilmez doğru yanlış /anladım Hakikat’in yeri değil burası/