Kan Rengi İnsanlık

İnsanın içinin burkulması ne demek?
Çok kahrolmadan önceki hal olsa gerek!
İnsanlık, yaşanan bunca acı karşısında sadece burkulabiliyorsa…
İnsanlığını çok zaman önce kaybetmiş olsa gerek!
Filistin’de insanlık, insanlık olmaktan çıkmış…
Lübnan’da kardeşlik, çoktan zelil olup gitmiş.
Çeçenistan, Afganistan; kayıtlardan bigane kalmış.
Büyük insanlık, insanlık sınavında sınıfta çakmış.

Çocuklar, evlerimizin içinde teker teker ölüyorken.
Çokbilmiş insanlık, gevezeliğin peşine düşmüş.
Yüreğin yetiyorsa, düş ölü bir çocuğun peşine…
Düş annesinin gözyaşlarının izinin peşine.
Ve yetiyorsa insanlığın, düş onun gölgesinin izine!

Tarih bu asrı konuşurken, bir küf kokusu dolacak her yan.
Ve bu asrın rengi kırmızı diyecek, gelecek zaman âlimleri.
Kırmızının tonunu, gelecek zaman cahilleri bile merak etmeyecek…
Kan kırmızısı…
Ölü bir çocuğun yüzünün kırmızısı…
Canının paresini kaybetmiş annenin, vücudunu saran acının kırmızısı…
Sapanına taş çekerken kurşunlanan delikanlının, cesedinin kırmızısı…
Kısaca ittifakla vahşetin kırmızısı diyecek gelecek zaman insanları!

Taşın karşılığı mermi…
Sapanınki namlu…
Ve insanlık etmek için, insanı öldürme emri…
Bu asrın akla gelen altın öğütleri olacak.
Vicdan; bir iki sızlar sonra alışır diyenlerin asrı olacak.
Namus; sadece benim hanemdekilerden ibaret diyenlerin asrı olacak.
Ve sorumluluk nedir bilmeyenlerin, sorumluluğunda yaşanacak her şey.

Merhamet, ölü bir çocuğun yeniden dirilmesine fırsat veremez elbet.
Ancak merhamet, öbür çocukların sapan yerine bebek sevmelerini sağlar…
Ve yine merhamet, tank yerine çarpışan otoları tanımasını çocukların.
İnsanlık derin bir sınavı kaybetti.
Afganistan’da, Lübnan’da, Filistin’de…
Yaşaması muhtemel çocuklarını kaybetti.
Ve insanlık, ölen çocukların arka ceplerinde, yürekliliğini defnetti.
Yeniden inanmak, artık eskisi kadar kolay olamayacak…
İflas etmiş bir müflis kadar çaresiz artık insanlık.
Ve insanlığın adına insanlık denemez artık.
Olsa olsa acizlik denebilir belki…
Ya da zalimin arkasında şeytanlık olabilir…
Belki güçlünün karşısında dizüstü çökmüş adalet…
Hatta yaratanına karşı ihanet olabilir ismi.
Ancak, insanlık asla!

Gelecek nesil âlimleri, küf kokan sayfalarımızda tararken bizi…
İnsanlığın bittiği zamanlara örnektir diyecekler.
İnsan olsalardı bunca acıya karşılık verirlerdi elbet…
Şüphesiz; hissiz ve anlaşılmaz canlılarmış diyecekler.
Ancak asrımızı, sapanına mermi saplanan delikanlı kurtaracak…
İnandığı uğruna yüreğine taş basıp, evlat yolu gözleyen anne…
Şaşkına çevirecek, asrımız üzerine kelam edecek olanları.
Şaşkına dönecekler, asalet ve zelillik karşısında…
Şaşkına dönecekler, inanç ve korkaklık karşısında…
Şaşkına dönecekler, evlerinde oturanlar ve vatanları için ölenler karşısında.
İkisinin de aynı zamanda yaşadıklarına asla inanamayacaklar.
Kan rengi insanlık…
Ve nur rengi insanlık karşısında!