Kan rengi geceler Şiiri - Ohannes Çakraklı

sen sen kara gozlu güzel kız,
Napıyorsun? niye kaçıyorsun benden,
bu kan rengi gecelerde?
ben buradayım ama sende kaldı bir yarım,
aldıgım her nefesim her anım.
biliyorum şimdi diyorsunki ben artık yokum.
İlk degilki bu gidişlerin,
ilk degilki bu yıkıp geçmelerin.
bu kan rengi geceleri yırtıp bedenimden kurtulsam,
Haykırışlarımın içnde bogulan benligimi bi kurtarsam,
illaki kardelene gitme
illaki kardelene gitme isteginden,
kırçiçeklerini ezmekten.
kadehlerle konuşur oldu gözlerim,
yazdıgım sayfalar oldu dert arkadaşım,

Ah etmiyorum kara gözlüm,
isyanım sana degil,
isyanım kaderime,
isyanım o kan rengi gecelere,
isyanım kadehlere,
isyanım sayfalara.
Lambalarının altında yazıyorum bunları sana o kan rengi gecelerinde,
bu ıssız istanbul sokaklarında.

Bu sana son şiirim,
bu seni son düşünüşüm,
birdaha seni düşünmiycek bu beden,
birdaha seni istemiycek bu ruh.

İşte istedigin oldu güzel gözlüm,
bu umarsız çıglıklar bu çırpınışlar,
hepsi bitti artık,
bu senin için çarpan kalp artık atmayacak senin için,
senden uzak İstanbulda.
oysaki ben sana bütün benligimi vermiştim hesapsızca,
denizleri seviyorsan dalgalarıda sevmeliydin,
sevilmek istiyorsan once sevmeyi bilmeliydin,
ama sen korkarak yaşıyorsun ve sadece hayatı izleyebiliyorsun.

Bir kırık aşk hikayesi daha burda bitiyor dostlar,
perde kapanıyor,
yırtık bir tualdeki bir resim daha tamamlanmıyor,
yarım kalıyor oylece
29.07.2010 taksim