Kan olsun rengim Şiiri - Zafer Zengin Et ...

Beyaz mintan içine
sığmışsın cocuk

Siyah sana yakışırken
Beyaz bana
Umut deyip

Kırmızıya sarılmışsın
Aşkın partisi yok çocuk
Reysiz sevmeleri
Esir edilişleri

Gülün rengidir ayrılık

Peki çocuk
Herkes gülerken
Biz niye ağladık

/Büyüdüm /Ben bilmem cevapları

Gözüme baktınya
Anlamadığım
Birşey oldu bana

SEN SÖYLE
Neydi çocuk yaşadığımız
Elimize bırakıp kaçılanda

Gülü sürdüm gözüme
Güldüm garip garip
Sorgusuz
Sualsiz sürdüm elimi
Yüzünde gülen göze
Öptüm içimden içimden
Kimseye söylemeden
Bir banaydın titrerken
Bende titredim
Beyaz ölüm gelirken

Baktım ardından/İşi var/Dokunmadım yoluna

Selamsız kaçtın yanımdan
Din iman bırakmadan
Oysa merak etmiştim ellerini
Nasıl düşlerdi yüreğimi
Severmiydi
Bu koca bebeği

Adam değilim
Gözlerin değdi bir kere
Ne söylesem kar etmez
Anlatamam cümle aleme

Hadi
Al ellerini
Dön evine
Alışkındır içim
Terk edilip gitmelere

Bir isteğim var
Küçük bir şey
Hep gülümse yüreğine

/Unutmak lazım/Ayrılıkları/Gizli kavuşur ayazım/Duman gibi sıcaklığım

Gizli sevmeler bana
Dokunmasınlar sana
Uyandığımda
Ya sabahsa
Ya uyuyorsan daha
Dokunmazmıyım yanağına
Pempesine alına

Kavuşmayı
Kavuşmayı sakla yamacına
Sudan çöker yamacım
Tutunamadım ayrılığa
Alışamadım yalnızlığa
Kalamadım aşksızlığa
Çocuk gibisin deyip
Gülme haylazlığıma

İçimden sevmelere bırakılmış/Arsızlığım

Biter mi iç çekmeler
Nefes vermeler
Gül dikmeler

/Yasakla bana cekip gitmeleri/Çakılayım ellerine/Kan olsun rengim

27 Haziran 2004 ' Sır yanarken '