Kan Mevsimi Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Kan mevsimi

bir el atsaydın solgun yüreğime,
Kanım kaynayıp karışsaydı hayata,
aşk diye keşfedebilirdi gözlerini
dudaklarımız etlenince birbirimize
arzu, fethederdi gecemizi ve,
aşka minnet duyardı keşfi için...
ve şafak gülerek açardı yüzünü
güneş boş yere kaldırmış olmazdı
kızıl başını...
kuşlar gün ışığını kucaklardı kanatlarıyla
kuşluk vakti...
sessiz karanlığın mezarından
çıkarıp cesedini...
tanağarımı uçmaya göğe...
sen gibi çıplak ve aydınlık
göğsümün göğüne kanat açmaya
kan kızılı çiçekler açar o dem,
kan çiçekleri, yüreğimde
kan mevsimi başlar
sola yazgılı, solmaya...
ellerini çekme yüreğimden
kanım çekilir
güllerimden...