Kan Kusan bir Aşkın Öyküsü Şiiri - Ümit ...

Ümit Manay
2

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Kan Kusan bir Aşkın Öyküsü

Yaşadım bir ömürü onunla hatalarla nefretle kazanılmış kan kusan bir aşkın öyküsü.
içimde derinlerde...!
Ve hep onun yüzünden bıraktım yarıda kalmış hayallerimi.
Kendi iğrençliğimle ruhumdaki bu ağır günahı taşıyamıyorum
yapma diyorum kendi kendime kıyma kendine...
Engel olamıyor şu acıma içimdeki dostlar.
Kendi günahlarımla boğmuşum gençliğimi..
Ne olur yaptırma bana bunu bana daha fazla acı çektirme.
Beni bıraktın gittin ve senin gibi hiçkimse sevmedi.
biliyorsun....
Karanlık gecelerimin prensi,yine bu kapkaranlık yollarıma ışık tut!
Ama mutlusundur belki o yüzden; bırak beni o azrail uçurumlara.
Kendi mutluluğumu kendimde yaratamıyorum artık! Kahretsin.
Neden bana bu ceza? sus,sus artık ağlama kalbim
Nefret ediyorum senden. neden hep başkasının oluyorsun ki!
bir defa da bana ait ol,benim ol.
Gecelerce kuruttuğumda kimse dur demedi şu ağlaksızca haykırışıma.
Hıçkırıklara boğuldum.her gece rüyalarımda kabuslarımla boğuştum.
Şimdi pırıl pırıl gençliğime derin bir mezar açtım. onu bıraktım o çukura ve gömdüm.bir daha çıkartmamak adına...
Ölümü hep ensemde hissettirdi bana hayat; (sen busun değişemezsin) dedi.
sustum. konuşamadım.başımı eğdim ve gözümden bir iki damla yaş süzüldü sessizce yanaklarıma....
Acımı alsana hadi! senin olsun ama sen taşıyamazsın küçüğüm...
Bırak o zaman bende kalsın git uzaklara bırak beni,bana verilmiş sözlerin en alçakçasıydı bu,en aşağılıkçası....
sen benim sessiz isyanımdın.
Hayat nefret ediyorum senden.kabul et! çok gaddarsın.
Niye sevdiklerimin kalbini fare gibi kemiriyorsun.söyle! hesap ver hadi! niye sustun? ben yetmedim değil mi? sana hadi! bu sefer ikinci kez de yık beni...
Ben alıştım artık karanlığa daha ne kadar karartacaksın ki dünyamı...
Ben belki de doğuda sevdiği kız için intihar etmiş bir delikanlının bakışlarıyım. belki de dayak yiyen bir kadının kan kusuşuyum sessizce...
Bir yer bvar biliyorum. beni mutlu edecek nasıl uzaklaşsam bu lanetten?
Allahım kaç yıllık işkence bu? neden her sabahım kötülük ve isyanla dolu?
Kaçmalıyım ardıma bakmadan hiç konuşmandan ve hesap vermeden.
Kalbini çaldım biliyorum.şimdi ise; sana geri veriyorum
Elini tuttuğum,saçını okşadığım ve sarıldığım için ÖZÜR DİLERİM! ! AFFET NE OLUR!

Ümit Manay
Kayıt Tarihi : 19.12.2005 20:34:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Ümit Manay