Kan Kristal... Şiiri - Efe Metin Çakıroğlu

Kristal bir kadeh gibiydi çocukluğum...
Buzdan bir kristal gibi...
Kararmış fırtınaların
Kan kırmızı kokan alevlerinde
Doğuruldum ben..
Bir el yoğurdu beni;
Ve...
Bir el boyadı tüm benliğimi...
Bu kadehe doldurdular
Buzdan kurduğum,
Alev hayallerimi...
Kristal bir kadeh gibiydi çocukluğum...
Buzdan bir kristal gibi...
Günün oğluydum ben...
Saplarken yüreğime
Acımasız oklarını baharın,
Kar tanelerini gördüm...
Akıyorlardı kadehimden içeri;
Ve dolduramıyorlardı
Günümün seyrini...
Kristal bir kadeh gibiydi çocukluğum...
Buzdan bir kristal gibi...
Karışınca alev hayallerim
Kar tanelerime;
Eridi kristalim...
Yokoluşun çaresizliğinde
Çırpınan ruhumun
Dilsiz bağırışlarında
Verdi canını,
Canıma yoldaş,
Ölümü soluyan çocukluğum...