Kan Kokuyor Hava Şiiri - Kerem Yüce

Anahtarlarım elimde çıkıyorum binadan
Bir yaralı karşılıyor beni elleri kan içinde
Üstelik kendisi de farkında değil yaralarının
Kan kaybından ölmüş cesetler ve yaralılar dolaşıyor sokaklarda...
Herkesin bir yanı kanıyor için için
Bir genç biniyor minübüse omzunda kan lekesi
Bir dedenin bastonundan damla damla süzülüyor yere
Kan kaybından ölmüş cesetler ve yaralılar dolaşıyor sokaklarda...
Daha çok yüreği kanayanlar dolaşıyor sokaklarda
Kimini siyasi bir ok,kimini evlat acısı,kimini de hasretlik
Ama öyle derin yaralamış ki pansumanı imkansız
Şahdamardan fışkırır gibi saçılıyor etrafa
Kan kaybından ölmüş cesetler ve yaralılar dolaşıyor sokaklarda...
Hızlıca geri dönüp açıyorum kapıyı
Keskin kan kokusu benden önce ulaşmış oluyor eve
Bir kuşun tüyü düşüyor camın önüne,bir balığım ölüyor akvaryumda
Yeni bir köprü kuruluyor ve ben o köprüden atlıyorum kan gölüne
Ölüm şaşırmış kapımı,karıştırıyor gideceği adresi
Kan kokarken hava,azraili bekleyen yaralılar dolaşıyor sokaklarda...