Kan Kokuyor Gazze Şiiri - Muhammed Ali A ...

Kan kokuyor Gazze, yanıyor çocuklar,
Bir annenin feryadı göğe savruluyor.
Gözler kapkara, umutlar soluk,
Ramazan gecesinde bomba yağıyor.

Kırılmış oyuncak, sessiz bir beşik,
Yetimin gözünde kaybolan ışık.
Yüreği titrerken bir kurşun düşer,
Şehadet getiren küçücük bir eşik.

Bir sokak yıkılmış, taşlar kan içinde,
Mezar olmuş evler, cesetler diz dize.
Bir bebek ağlıyor, sesi yankılanır,
Ey insanlık, kulakların nerede?

Sofranda ekmeğin, aşın var senin,
Sıcacık yuvalar, geniş döşeklerin.
Gazze’de bir lokma, bir damla su yok,
Ve biz yine sustuk, sadece kınadık

Şerefimizdi Kudüs, namusumuzdu,
Gazze bizimdi, kıblemiz yoluydu.
Şimdi ne kaldı? Sadece sözler,
İhanet içinde susan gönüller.

Zalim vurdukça bizler baktık,
kınaya kınaya görmezden geldik.
Ve bir çocuğun ahı titrer gökte,
Adalet nerede, biz nerede?

Ey adalet! Nerede saklısın?
Ey insanlık! Hangi raftasın?
Yetim ağlıyor, mazlum kanıyor,
Ama dünya hâlâ susuyor!

Ama unutma zalim, unutma katil!
Bir gün hesap dönecek geri,
Mazlumun ahı arşı titretti,
Zulüm sana baki değil, bil ki!

Ey Gazze! Affet bizleri!
Elleri bağlı kardeşlerini.
Bir gün gelecek, bir gün yakındır,
Adaletin tokadı zalime çarpacaktır