Kan Kokar Şiiri - Ozlem Zabitgil

Kan kokar
Kin kusar
Her yeni gün
Yineler su bitmeyen savasi
Benzim sarardi artik
Ayaklarim surcer
Gücüm kalmadi
Sürükler beni gecmisin kirli sokaklari
Süpürdükce ben serer o pisliklerini
Rüzgar oncü olmus tasir gecmisin kirli izlerini
Durdurmak isterim
Amansizdir
Icimde bir bocek
Yedi tüm mutluluklari
Ekti acinin ve zulmün tohumlarini
Oldürmek isterim tüm üzüntüleri
Yeniden baslamak isterim türkü soylemeye
Resim yapmaya
Ama tum umutlar zehirle beslenmis
Her uzuntunun dibine bir gubre yesertilmis
Anilar diz cokmus
Kivranir
Yalvarir bir avuc avuntu icin
Zamanin zulmune karsi koyamaz
Gecmis
Hungur hungur aglar
Acili bir sezgi calar
Icimdeki kopmus teller
Bir bir yaslarini doker
Goz pinarlarim yakar biber misali
Cok gorduler
Bir avuc mutlulugu
Caldilar tum hayallerimi
Kovalar dolusu izdirap biraktilar su kucaga
Her gun yanar bu bagir vijdansizlar
Geri gelir mi tertemiz yuvam
Can girer mi
Cikan bedene
Nasil yasar siniz
Nasil nefes alirsiniz
Eden bulmaz mi
Kotuluk yerde kalir mi
Benim gucum yetmezse
Allahin kolu erismez mi?