Kan Kızılı Yaralarım Şiiri - Salim Erben

Sessiz sakin huzur ararken
Çıkıverdi ansızın karşıma
Başladı akmayan gözlerim
Yağmur damlası gibi içime
Göremezdin göz yaşlarımı
Çünkü
Kalan bir avuç bulut sağnağı
Herkes gittiğinde döküyor
Bilemesin anlayamazsın
Niçin neden döktüğünü
İçim boydan boya karlı boran
Yorgundum yorgundu gün ışığı
Doğarken umuda giden yol
Kavrulup savrulan kumsalda
Unutulmuş umutsuzca yeşeren
Narin bir çiçekti
Göklerdeydi başın ezip geçtin
Gülüşlerime ortak çıktın
Acıları bana bıraktın
Döküldün göz bebeklerimden
Yaralarım kan kızılı
Yolcuydum bunca zaman
Buralardan gelir geçerdim
Dilime doladığım sen
Çıkmadım hiç menzilinden
Tutuşturup yaktın
Görecek gün
Soracak hesap varsa
Anlatmak istedim bin kere
Yüz bin kere anlamadın