Kan Kaybı Şiiri - Şair Lyrisist

Suskun bir gün gülü mezarının üzerine düşmüş
üzerime üşüşen kuzgunların bir çığlığı varki
sin gece vakti göv-demin katli
buz kesmiş bedenimi
aklım almıyor terkedip kalbimi gidişini
gözyaşlarım arı söndürür ateşi
çıplak kalır şeytanın eseri
sakattır artık hecelerim
yaşıyorum ruh gibi sadece geceleri
uyansan gökyüzü parlayacak
yürüsen yeryüzü sarsılacak sanki
sargılarım daha çok kesiyor yaralarımı
kan kaybediyorum ben kaybediyorum hepten
çürümüş gövdemi dikenler üstünde nakşederken
ah şu kalbim atmasın artık
maşuk abi sanma şımardık
biz sadece aşka inandık
uçurumların yamacında sınandık
kolaymı terkedipte gitmek
kolaymı en dipte birikmek
üstüme yığılan onca iskelet
yaşarken ölmek sensizlik demek
bir uyansan
askıda kalmış ruhuma
elini uzatsan
uzarmı sence rüyalarım
uyuduğumda tenime sarılsan
anlamı yok
nefes almak kafesin son telinde çırpınmak
adını kanımla ıslatmak
cinnete bir adım daha yaklaşmak.