Kollarımda uyuyan kan karanfillerinin
Birinde gözümün rengini gördüm
Yaprağa dökülen kanlı jalenin
Sonbahar sonrası rengine döndüm
Yanmış dillerimde ab-ı ferah
İhata kalbimin gümüşten köyleri
Bir beşik içinde bebekle sabah
Dudaklarımda aşk kelebekleri
Yıldızlar tünerken kirpiklerine
Herbirinden bir zurba kuş kalktı
Döküldü yapraklar derinliklerine
Gölün genzinde yoncalar yandı
Elimde uzun gürgen çubuklarıyla
Kan karanfillerinin zarına uzandım
Önüme atılan gül kurularıyla
Her sabah kalbimin arına uyandım
Aşkımı kırdırdım birbuçuk cevize
Umutlarım o Babil'den kışa kaldı
Aşina oldu göçmen kuşları denize
Aktimiz o umutsuz bakışa kaldı
Üşüdü kollarımda kan karanfilleri
Hayat ki avuçlarımdan toprağa kaydı
Bahçıvan sıvadı zümrütten kilitleri
Vadiler beyaz zambağa kaldı
25 Kasım '97, İstanbul
Ethem VayvaylıKayıt Tarihi : 7.12.2001 10:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!