Kan Karanfil Mor Gül Ve Şair

(Bu şiir alıcakuşun, kan karanfillerin,
Mor güllerin ve şairin vesveselerinin şiiridir.)

Ben nerede onlar oraya başımın üstünde
Döner dururlar akbabalar değil alıcıkuşlar
Gidiyorum alıcakuşların korkusuzluğuyla
Bir merhabamı olsun alıp götürseler
Dizelerimde ki kıvancı, yaşam sitemini
Çeşmenin çöl sıcağından Paris kaçkını
Antep’in bakır akşamlarına…
Ruhumu incitiyor karanfillerin kan kaybı
Mor güllerin kokulu mor gözyaşları
Doruklarına mor dağların açacağım yüreğimi
Faili belli bir cinsilâtifin sevdasını çektiğimi
Şafakların ağrısını çeken yalnız geceler mi?
Gitmeyi düşündüğüm de oldu içimin uzaklarına
Yoldaşlarım alacakuşların kanatlarında
Sokak sergilerine düşen kitapların hüznünü
Kim görür, kim anlar şair olandan başka

Irak, sarp dağ yamaçları, eylül sevdalarına
Çeşmeye düştü gölgen bir akşam vakti
Bitmeyen içi boş kavgalar derinden yaralar şairi
Arda kalan gizlenmektir içinin yalnızlıklarına
Şair kendisinin cellâdıdır ölüm vız gelir ona
Ya küllenirse içinde yanan şiir ateşleri,
Kavgalı gecelerin birinde ya vurulursa dizeler
Asıl korkusu budur şairin…
Ellerinde kanayan karanfillerin sancısı,
Mor güllerin yüreğine damlayan gözyaşları

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme /