Kan(ıksa) mak Şiiri - İbrahim Günaydın

Yokluğunu yine arattın bilmeden köşelerde
Vurgun yedirmeye başladın vuslatımı çekerek o güz gören tepelerde
İnadıma mechul olmak varsayılmaya başlandı o kapkara olan içimde
Varlığın bi o kadar mesrur kılmakta bunun aksi suda kaskatı halde
Yokluğunun rüzgarına vurdum senin yokluğunun esintisini ılık bir gecede
Yıkıldı hayaller sonu olmayan gerçekler demek neden değil demesem de
Bilirim gözler sineye bakmaktan aciz bir tavrımla vardım o sana
Gördün niceliği bende olan o niteliğimde
Bil ki nicelerinin varlığıyla var olabilirim de
Ama yüklenmek neden diye sorma
Bu bir nahoş halim lütfen karışma
Gel ya da gelmemezilik yapma ikisi de bir başka alem
Günler ya da umumileştirerek vakitler nereye kadar sönük bir edayla kapımda
Haydi varalım onlu diyarlara kalbimiz katı olması bir şey ifade eder mi onun katında
...
Noktalar olsun sunu bilindiğimiz bir hatırla...
Yok olma temayülüne sarılarım
O egzotik hayatın demlerinin büyülü anlarını yaşamayı geride bırakarak...
Yaşanılası bir güne merhaba diyerek...