Kan-ı Kerem Şiiri - Üner Dilek

Bir hüsne meyleyledi bir an-ı seyyalede
Elde değil azizim gönül gönüle düştü

Mahcubum arz edemem hal-i perişanımı
Başka da çaresi yok iş yine dile düştü

Sanırdım ki sevdaya düşen berhudar olur
Bizar oldu ahvalim canım müşküle düştü

Şelpe tekneye uzak bi-huzur tezeneler
Bozuk düzenli sazda nağmeler tele düştü

Çeker gönüller gamı alidir hatır-ı aşk
Mecnun çölde Leyla'sız bildiğin hale düştü

Derdmend iken bu gönül kan-ı keremi bekler
Gülşende zevk ü safa bigane güle düştü

Ayrılınca rızadan ahir tarik-i Hak'tan
Günahına nedamet bu mücrim kula düştü

Diyar-ı gurbetimin yad-ı hayallerinde
Vech - ül arzda pusulam bir garip yola düştü