Kan Gülü Şiiri - Reşat Öztoprak

Kızgınlık, içimde kızgınlık,
Bulutlar altında solup giden yıldızlara
Sallanan o ellere olan kızgınlık
Ve hala mutluluk bundan.
Karanlığı aydınlatana,
Uzatılan el ama top-yekün
Koparılıp gök yüzünden.
Başka ne denilebilir,
Başka ne söylenebilir,
Karanlıktan ay koparken
Ve bir bir solarken ilmikleri;
Ne denebilir.
Çok yaşa denemez, ölürken hapşurana;
Görülmez mi hiç,
Anlaşılmaz mı;
Samanyolu mu çok parlak,
Oysa hayal, oysa yanlış.
Kan gülleri
de gülümser bahara,
Ölüme yakın.