Kan Değsin Şiiri - Turgay Kadiroğlu

Kan değsin karanfil yetiştiren topraklara
Kan değsin inatla yetişen karanfile
Gökten inen saf suya,
Yerde bunalan, yerde bulanan suya,
Kan değsin boğazda gezinen damlaya
Ve kıtaları bir eden asmalının ayağına,
Kan değsin kan kokan eşya ve eşyadan gayrına.

Gözleri buğulu serçenin kalbine
Yaprakları ıslak goncanın aklına
Yol tutan, yol bekleyen kaldırım taşına
Ve kan değsin gökte yüzen yıldıza
Geceleri güneşleyen
Geceleri toplanıp şafakla dağılan yıldıza,
Sabahı görmeye yeminli
Sabahı küstüren güneş üzerine.

Kan değsin incir bahçesine
Kan kırmızı karanfiller üzerine
Ve karanfil kokan satırlara
Kan değsin çekmecede solan boynu kırık karanfile
Ve Üsküdar'daki martının kanadına.

Kan değsin kalemin ve şiirin üzerine
Kan değsin kalem tutan şair müsbettesine
Kan değsin içi dışı kan kokan
Kanla yoğrulup kanla yaşayan
Kendini kan mucidi sanan kalplere...