Kan Davası ve İntikam Şiiri - Ahmet Durgut

Kondu baykuş ihanet ağacına...
Karanlığın boynuzlu dallarında
Duyguların karnına bir bıçak oturdu!
Böğürdü bir azgın boğa acı acı...
Adem'i, Cennet'ten kovdurduğunu düşünerek,
Sinsi sinsi, sürünüp sokuldu bir yılan!
Çaktı bir kibrit, attı benzin denizine...
Tutuştu cayır cayır duygular!
Merhametin linç edildiği o dar alanda...
Öfke kükredi;
"-Ölümün şekerine tuz katın!

İntikam zebanileri kazanları kaynatmağa başladılar
Öldürmek düşünceli beyinde
Duaların yerini, işgâl etti beddualar...
Güllerin ortasında meyve verdi karaçalılar!
Gözlerdeki alanlar kızıl kana bulandı
Çanak tuttu gözlere...vampir, KİN.
Doldurduğu kızıl kanı ikram etti
Solgun dudaklara
Bir an durdu tiksindi damaklar,
Ölü eti yermiş gibi geveledi...geveledi...
Ensesine bir tokat patlattı, melânet
Yutuverdi zıkkımın tanelerini boğaz!

Gözlerde güneş battı...Mehtap, Dolunay'ı denizlere gömdü.
Kâlp sarıldı intikamın silahına
Kudurdu dalgalar...Vurdu korkusuzluk sahillerine!
Yollarda...sokaklarda...Ondan başkası görünmez oldu
Düştü meçhul gölgenin peşine...İntikam!
Kustuklarını yedirmek yeminini haykırdı:
"-Gideni...yerinde göreceksin!"

Köpekler uludu gece boyu zamana dek
Merhamet kabrinde titredi.
Oturdu "meçhul gölge" Habersizlik bahçesine....
Tavşan kanı bir çay istedi, Mutluluk garsonundan.
Karıştırırken şekerlerini çay'ın
Arkasından ansızın kalleşçe bir mermi fırladı namludan......
Ensesini alnıyla, kucak kucağa götürdü.!

Gidenin başına üşüştü sevgi çiçekleri
Gözler onu Ağlama denizine gömdüler.
Melekler şaşkın ağladılar
Merhamet...Doğumu kâlplerde gerçekleştirdi.
Baykuş bir başka ağaca kondu...
"Arayan gölge"..."Kaçan gölge'ye" dönüştü!
Takip ettiği kan davası girdabında...
Ecelin Korku kovalamasıyla kayboldu...gitti!
Vicdanına sabitlendi bir nida seslenmesi Tanrı'dan;
"-Sende geleceksin herkes gibi o gün...
Bana dönerken, merhametimi yanında bulamayacaksın!..."