Kan Davası Şiiri - Selahattin Aydemir

Cuma Çavuş ile Topal Kasım
önce idiler hısım
sonra yok yere oldular hasım
demeyin ne var bunda ne olası?

var ki bir şey burada andık
düşman düşmandır bunu anladık
ammaaa ki
mert olası!

o gün Cuma Çavuş, vurmak için Topal'ı
çıktı evinden
gözledi ki kapısını
çıkınca alnından vurası

on dakika geçti duramadı
hala Topal'ı vuramadı
yaklaşıp camın dibine
kulak kesildi içeriye

yenice hamam etmişti Topal Kasım
pencere önünde kurunuyordu
ne konuşsalar duyuluyordu
karısı 'çekil camdan herif' diyordu
'yoksa Cuma Çavuş seni öldüresi'

'Dur orda' dedi Topal Kasım
'Tamam Cuma Çavuş düşmanım
lâkin merttir hanım!
böyle silahsız birini asla vurmayası'

Pencere dibinde bunları duyan Cuma Çavuştu
hemen oradan savuştu
tezden evine kavuştu
kendinden utanası

gün oldu ertesi
şaşırttı herkesi
dar kıldı sabah namazını
erkendi ama açıktı Topal'ın kahvesi

daldı birden içeri
Topal'ın avenesi silahları çekeri
barış için geldim dedi Cuma Çavuş
döndü Topal Kasım'a açtı kolları

dedi ister vur
ister kucakla
ister düşman dur
ister bıçakla

dedi değilim sana düşman
çoktan oldum pişman
bütün çaylar benden
coştu kahve sevinçten