Kan Davası -4- Şiiri - Mehmet Şükrü Baş

Sabrın manası yok, haykırdım tüm gücümle,
Ben ölümü gördüm, görüyordum gözümle.
Demek kaderim buymuş, yarınları görmemek,
Zaten ömrümün yarısı yaşamdı, yarısı ölmek.

Kara bir duman çöktü, kap karanlık dünyama,
Son bir defa çağırdım, gardiyanı yanıma.
Dedim bu dünyadan bıktım, usandım her an,
At beni bir kör kuyuya, at beni ey gardiyan.

Yalvardım bir daha, ne olur gel gardiyan,
Ben yıllarca dayandım, birazcıkta sen dayan.
Güneş ışığından, mahrum büyüdüm dedim,
Ölürsem beni köyüme, gömün dedim.

İşte bir kan davasının, son perdesi inerken,
Düzeldi mi ki, sanki benim ömrüm biterken.
Ey kanun adamları, son kez beni dinleyin,
Ben masumum, anamı mahkûm eyleyin.

Dışarıda hayat nasıl, acaba gün doğuyor mu?
Son nefesimi verirken gülenler oluyor mu?
Kadere bak yirmi altısında buluyor ölüm,
Lanet olsun kan davasına, kan davasını gömün.