Kan Davası Şiiri - Abdurrahman Aslangöz

Merhaba baba diye başladı söze
Bir neşeye ekledi binbir sitem
Çok çekmiş anlaşılıyordu gitmedim üstüne
Yüzündeki çizgilere bakınca hepsi pişmanlıktır dedi
Gözlerine baktım feri bir hayli azalmış
ÇAY BARDAĞINI TUTAN ELİ SARAMIŞ
Derin bir nefes çekti ciğeri usanmış
Her öksürüğüm azraile selamdır dedi
Kimin kimsen yokmu dedim
Atmışını geçtim ne anam kalmış ne de babam
Eş,dost çoluk çocuk dedim
Ağladı onlardan bende varda,benden onlarda kalmamış dedi
Zati ortada babo deyecek adamda kalmamış
Niredeyim,sen kimlerdensin dedi
Meraklı meraklı bir bana,birde duvardaki resme baktı
Babamdır dedim
Sanki tanır gibiyim
Sen tanırsın çayını içte anlatırım dedim
Bir cigara yaktım verdim eline
Bir tebessüm etti,sen sağolasan dedi
O sıra oğlum geldi,dayıya merakla baktı
Öpsene dedim çekinerek öptü,ALLAH'ım bağışlasın dedi
Ben oğluma baktım bir de babamın resmine...ağladım
Ne olduki ağlıyorsun dedi baktı yüzüme
O oğlumu göremedi,ben bile zar zor hatırlıyorum dedim
Merakla ne olduki dedi
Kan davasına kurban gittidedim
Vah yazık olmuş ölenede,sanada dedi
Acep kim vurduki bubanı dedi
Elindeki boş çay bardağını aldım,gözüne baktım
SEN dedim
Sen vurdun babamı dayı sen
Sigarası elinden düştü,gözü doldu,titredi
Korktu, sıkıldı bayılacak gibi oldu
Elinden tuttum,korkma dedim
Benden sana zarar gelmez
Ben babasızdım oğlum olmasın
Bu davada ben ağladım anladım ki sende çok yandın
Çayımızı,cigaramızı içtik bu dava benden yana bitti sendede bitsin
Kanmış töreymiş davaymış
Ne adı anılsın nede çocuklar ağlasın