Kan Davası -1- Şiiri - Mehmet Şükrü Baş

Mevsim İlkbahar, tatlı bir yaz akşamı,
Korkunç bir silah, bitirdi bir yaşamı.
Koşarak gitmişlerdi, sesin geldiği yere,
Zavallı babam cansız, yatıyordu o yerde.

Kaderde varmış bize, beş yaşında yetimlik,
Bildikçe kendimi, baba özlemiyle tükendik.
Seneler gelip geçti, yorgun argın seneler,
Senelerce bu evde ağladı, ağladı hep anneler.

Derken giydirip kuşandırdılar, beni bir sabah,
Anamın elinde parlıyordu o meşum silah.
'Hadi oğul' al babanın, intikamını diyordu,
Allah'ın verdiği canı, almamı istiyordu.

Heyecanım dorukta, gençliğin verdiği hazla,
Köyden şehre indim, oldukça büyük hızla.
Babamın katili Karaların ahmediydi,
Onun da yaşama hakkı yoktu, elbette ölmeliydi.

Aradım araştırdım, nihayet buldum izini,
Silahlı görünce beni, sarardı soldu rengi.
Herkes sinmişti yere, Ahmet'se afalladı,
Ve o mendebur silah, birkaç kere patladı.