Kan Damlıyor Kanlarım Şiiri - Ömer Liman

Kan damlıyor kanlarım.
Can veriyor canlarım.

Direksiz ordalardan,
Çöken hanumanlarım.

Külüne hasret kalmış,
Gurbette dumanlarım.

İşgal edilmiş ruhum,
Nerde aşiyanlarım.

Kurda kuşa yem olmuş,
Güzelim ormanlarım.

Şakiye tapulanmış,
Güzide mekanlarım.

Satıya çıkarılmış,
Kervansaray, hanlarım.

Kovulmuşum evimden,
Kapıda mihmanlarım.

Caniyi tabip sanır,
Adaklık kurbanlarım.

Papa zangoçlarıyla,
Doluşmuş meydanlarım.

Kurdu kurtaran bilir,
Zavallı ceylanlarım.

İşgalci beşiğinde,
Doğuyor cevanlarım.

İpotekli ekinim,
Rehinli harmanlarım.

Mülki a'dadan gelir,
Yaraya dermanlarım.

Şemsi guruba doğru,
Dizilmiş kervanlarım.

Nahli yabana teslim,
Yadigar kovanlarım.

Gelmez oldu neştere,
Ağrılı çibanlarım.

Sürüyü kurda vermiş,
Köydeki çobanlarım.

Vasıl oldu tufana,
Ol çeşmi giryanlarım.

Kesmiş gülü, bülbülü,
Uçurmuş, bağbanlarım.

Bu kabustan kaçarken,
Yoruldu tabanlarım.

Hulku mağribe teşne,
Olmuş hiyabanlarım.

Sırtlanlar sofrasında,
Doğranmış arslanlarım.

Ne zaman ilkbahara,
Ulaşır hazanlarım.