Kan da Yanar Şiiri - Cumhur Karaca

Nihavent akşamlar konar toprağıma
Sarsılır uyanırım baktığım korku dağından.
Zerre iner yüce başından aşağıya
Çoğalır sen olur, oturur koca dağ yüreğime.
Amânın hayalinde var olan dünyanın
Resmidir gözlerimde asılı kalışın.
Kör dünyanın bir de vurdum aymazlığı
Dibine onca kibriti ondandır çakışım.

Siyah beyaz filmin saflığı yüreğimde
Yokluğun ise; öpüşürken açan çiçek
Ekose masa örtüsünün bedeninde
Titreyişim ve
Masum bir pencereden sokağa bakışım.

Büyütemedim kaldırımdaki zerreyi
Büyütüp atamadım derinlere.
Koca sokağı da sokamazdım ki bağrıma.
İşte ondandır içimde kendimi yakışım.

Ekmek yer su içerim
Bir yumrukta deviremem ki zamanı
Kuru soğan göz yaşlarını bırakırken
Bir tek yumrukta
Seviyorum derken ağlarım.
Soğan bana bakar ağlar
Bana yumruk mu gerekir
Bu yüzdendir acıya bunca takışım.

Kabrin harbiliği olmasa dalar mıyım
Bu kadar uzaklara
Adına sevda demişler bulamamışlar gibi
Başka bir şey

Ya sen
Senin adın ne
Sevda mı desem dünya mı desem
Yaşadığım dünyanın cenneti mi desem
Rüya mı acımın azgını kanımın yangını mı
Desem.

Kan da yanar gülüm
Kan da yanar
Bu yüzdendir yüreğinde kendimi arayışım
Bu yüzdendir adına başka bir ad bulamayışım.
Bu yüzdendir her gün bir soğana
Göz yaşı döktürüp
Benim gibi ağlayışını seyre dalışım

Kan/ar ağlar
Kan da ağlar gülüm
Kan da ağlar
Bu yüzdendir tek yumrukta
Yerden kalkmayışım
Bu yüzdendir imanında
Soluksuz kalışım
Bu yüzdendir.

Cumhur Karaca