Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Kendi kendimi bu parmaklıklar arasına ben ittim.
Biliyorum artık bu kaderi ben çizdim.
Ne seni bana anlatanların.
Ne de beni aldatan senin,
Ne senin, ne onların suçu var,,
Ne kadar zalimsiniz diyemem size,
Ey! bana benzeyen insanlar! ! !
Ben ve benim gibiler bu yurdun,
Kan çiçekleriyiz,
Biz hepimiz bize benzeyenleriz.! ! ! ! ! !
Güzel bir şiir. Kutlarım, saygılar.
Mehmet Nacar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta