Kan Çanağı Gözlerim

Gülmek?
Unuttuğum sözcük
Kahkaha?
O da ne?

Ölümsüz tanığıyım ölümlerin
Yaşatırken ölüleri içimde
Hangi ölüm daha korkunçtur ki, beklemekten ölümü?

Dalga dalga ölümler fır dönüyor çevremde
Ana, baba, kardeş, dost çırpınırken girdabında beynimin
Kara delik açlığında yutulur birer birer
Dönmüşken kabristana beynimin kıvrımları
Nasıl gülerim?
Nasıl?

Kurgulanmış ölümler yağıyor insanlığın üstüne
Zengin sofralarına meze isterik kahkahalar
Adı konmamış bebeklerin kuruyan dudaklarında ölüm
Açlığın pençesinden kurtuluşun umudu
Akbabalar bekleyişte sabırla
Suskun globalist patronlar

Gözler kör, kulaklar sağır, katılaşmış duygular
Saplanır yüreğime hançerimsi ağıtlar

Her dakika, her saniye
Binlerce masum insan buluşmakta ecelle
Ölümün adı konmuş, taşınmış manşetlere:
“Savaş kurbanları”

“Barış” utancından firarda
Kızıl renge boyanmış, göğün ıslak mavisi

Ölülerin koynunda barış ararken umut
Kan çanağı gözlerim dona kalır çaresiz
Kelimeler kifayetsiz dilimde
Yasaklanmış yüreğime gülüşler