Kan Çanağı Şiiri - Ahmet Güreşçioğlu

Yavaş yavaş ısıtır gece odayı
Fısıldar kulağına kirli soluğuyla şeytan

Oysa bilmez
Kirlenen tende açılan yaranın şehveti deştiğini

Artık şehvet kan kokusunu
Kan çanağında solumaktır onun için

Karanlığın kazdığı çukura siner
Teni tutuştukça soğuyan yüreği
Kirlenmiş bir mutluluğa sarılır

Yalnızlıktan başka kimse kalmaz yanında
Paylaşılamaz bir hazzın kölesi olur böylece

Hatırlar sonunda
Şeytanın seçtiği yoldan gittiğini

Dönüşü yoktur bu yolcuğun artık
Yalnızllığın şahikasına,
Ölüme tırmandığını anlar

Sonra,
Bulutlar alçalır
Karardıkça kararır gece

Uykuya yenik düşme zaman gelmiştir artık
Gözleri kapanır, hayaller kaybolur
Yitirdiği son şeydir bu
Şehvetin teninde bıraktığı izleri
Silip serinletecek olan güneşi bekler