Kan Bağından Öte Şiiri - Duran Özaydın

Kan bağından öte sevgili dostum
Canımdan cananı çaldın götürdün
Gayet sessiz çektin yağlı hançeri
Yaralı bağrıma saldın götürdün.

Elbet güven duyar bu fakir sana
Et tırnak gibiyiz dostluktan yana
İhanet edilmez cana, canana
Canımdan bir parça aldın götürdün.

Can canı aldatmaz sever isminden
Gün gelir sorarsın kendi nefsinden
Gayri uçmuş olur kuş kafesinden
Ömrümü yarıya böldün götürdün.

Sana yakışmadı canım kardeşim
Böylesi bezlerde ne idi işin?
Bıçağın sapladın yaralı döşüm
Yufka yüreğimi deldin götürdün.

Gerçekten acıdır dostun yarası
Ne merhemi tutar ne de sargısı
Daha da beteri yüzler karası
Olan hayalimi sildin götürdün.

Umarım yanılmış olurum işte
Akıl mı koydunuz olmayan başta?
Yine yenik düştüm ben bu savaşta
Şu bitkin halime güldün götürdün.

Öylesine cilve dolu gözleri
Çok yapmacık şehvet veren sözleri
Karda yürür göremezsin izleri
Esnek olduğunu bildin götürdün.

Senelerdir dertlerini akladım
Yeni açmış bir gül gibi kokladım
Esirgedim gözüm gibi sakladım
Gönül hanemdeyken buldun götürdün.

Böylesi dostluklar düşman başına
Zehir koydun Turanî'nin aşına
Gerçek budur inkâr etme boşuna
Bir kuru sevdaya daldın götürdün.