Kan Açıyor Çiçekler Şiiri - Dilgüşa Deniz

Kandıramazsın beni baharın gelişiyle Çiçekler bile kan açıyor yokluğunda kırmızı kırmızı... Hepsi bürünmüş sebepsiz yere bir demet mateme anlayamıyorum Herşey gibi bunu da gidişine bağlıyorum Elimden bir düşüşün var bağ tutmuyor bağlayamıyorum. Ellerinle yazıp verdin buruşmuş bir kağıda veda Oysa ne çok istemiştim iki bağlacı birbirine karıştırmamanı Ve ve da.. Vazgeç artık her cümlemin gizli öznesi olmaktan Korkmuyor musun hiç cümlemde hece düşmesine uğramaktan? Ansızın bir senaryo yazıp özneyi yüklemle bozguna uğratmamdan. Farkında mıydın bilmem ama kendimi bulamadığımda anladım, Hislerin güçlüydü büyüktü ama haritası silikti. Bulamadığımda anladım kendimi. İnanmaya halim kalmadığı anda bitti, Zordu hatta ölümdü ama bitti. Sadece çiçekler değil gülüşüm bile kan saçıyor yokluğunda. Tebessümler düşüyor bir bir dudaklarımdan, Ama aldırma onlarda yaralı.. Senin gülüşünü istiyorum ömrümün sonuna kadar hep derdin Aldın ya onu da Bu kadar çok istediğini bilseydim sen alma, Ben vereyim tüm gülüşlerimi sana derdim. Değerini bilemesende olsun bu olurdu tek derdim. İki kelimeydi bir araya getiremediğin Sanma hayatta geridönüşümü olmayan tek şey gidişindi Kaybettiğin sonsuz bir sevgiydi yitirdin... Oysa sende bir damla yağmur yağsa, Bende ki sel şehri basacaktı Bütün doğa kanunlarıyla inatlaşırcasına... Soyut olan hiçbir stratejik konumuna uğramayacağım rahat ol Senden nasıl vazgeçtiysem öyle vazgeçeceğim Kokunun her hücresine sinen mekanlardan. Kırıldım ama önemseme kendini kendi kırılganlığımdı. Bütün kötü karakterli başrollere seni yakıştırıyorum inan, Belkide hep oraya layiktin ben anlayamadım sana olan aşkımdan. İçimde büyüyen nefretim kan kussa da sus aldırma! Hiç gücüm yok yüzüm yok umudum yok. Varlığın işkenceydi yokluğun tarifi imkansız acı, İşkence ilk kez bu kadar güzeldi.. Artık biliyorum imkansızlığın acımsı tadını, Adının tüm sesteşleri aynı acı... Yavaş git huzursuzum uyuyamıyorum, Göğüs kafesimde koşturduğun aşk tayının ayak seslerinden. Bari soluklanmak için dur, Bu kadar koşuşturmaya alışkın değilim ben. Bekleme artık dönmeyeceğim diyorsun giderken Beklenir gidişinden sonra dönüşü belli olan Bilsem de dönmeyeceğini beklerim, Umudum değil sadece kan açan, Kalp çiçeklerimdi solan. dilgüşa