ağlamaklı bir ezgi saplantı gözlerime
ve çığlıklar altında gönderirken
çiğ damlalarını gökyüzü
hangi gül yaprağı beklerdi artık
karanlığın ve sefilliğin taht kurduğu toprak üzerinde
ve hangimiz beklerdik bu zamanda
güllerden kokularını ve dikenlerindeki acıları
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta